chwalić — ndk VIa, chwalićlę, chwalićlisz, chwal, chwalićlił, chwalićlony 1. «mówić o kimś, o czymś z uznaniem, aprobatą; oceniać dodatnio» Chwalić dziecko za pilność. Chwalić żonę przed mężem. Chwalić czyjąś gospodarność. Chwalono ją, że taka oszczędna. ◊ … Słownik języka polskiego
chwalić — 1. Chwalić sobie coś «być zadowolonym z czegoś»: Wielu byłych palaczy chwali sobie rzucanie nałogu z plastrami nikotynowymi o przedłużonym działaniu. Metr 13/03/2001. 2. Coś się komuś chwali «uważa się coś za czyjąś zasługę, za działanie… … Słownik frazeologiczny
Bóg — 1. Bogiem a prawdą «mówiąc szczerze, w istocie, naprawdę»: Powróciłem na wakacje do Polski i tak skończyły się moje studia paryskie, które, Bogiem a prawdą, nigdy się nie zaczęły – bo nie wiem czy dwa razy przez cały pobyt pojawiłem się na tym… … Słownik frazeologiczny
Bóg — II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIa, C. Bogu, W. Boże, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} w religiach monoteistycznych: niewidzialna, wieczna, wszechmogąca, niczym nieograniczona, istniejąca sama z siebie istota nadprzyrodzona, będąca przedmiotem kultu… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
chwała Bogu — {{/stl 13}}{{stl 7}} zwrot wyrażający ulgę, zadowolenie, że coś układa, ułożyło się pomyślnie (często zachowujący swój sens podziękowania Bogu, łączony z gestem uniesionych dłoni); także ironicznie – w odwrotnym znaczeniu; Bogu dzięki, chwalić… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Evolution of the Polish language — Polish language Language overview · History · Dialects · Pronunciation … Wikipedia